نحوه نگهداری مرغ و خروس خانگی

تغذیه :

مرغ برای تاُمین انرژی وحرارت ،رشد،تولید و متابولیک بدن خود نیاز به آب ،مواد هیدروکربنه (انرژی زا)،پروتئین ،چربی ،مواد معدنی و ویتامین ها دارد که باید این مواد در جیره غذایی گنجانده شودکه بترتیب به شرح آن می پردازیم :

آب :

مرغ چون نمی تواند آب زیادی در بدن ذخیره کند بایدمرتب آب بخورد .ph آب مصرفی باید 9/6باشد.چون حس چشایی مرغ ضعیف است و مزه آب را خیلی حس نمی کند باید مواظب تلخی وشوری آب باشیم . مرغ ها و خروس ها در اکثر اوقات آب آشامیدنشان را با مدفوع خود آلوده می کنند به خصوص مرغ های محلی باید همیشه سعی کرد آب پاکی در اختیارشان قرار داد برای جلوگیری از بیماری عفونی .

وظایف آب در بدن مرغ:

آب موجب نرم شدن غذا،تسهیل در اعمال هضم وجذب ،تنظیم درجه حرارت بدن ،انتقال مواد غذایی از روده به سایر قسمتها،دفع مواد زاید و.....می شود.

مواد هیدروکربنه :

این مواد انرژی زا بوده وانرژی وگرمای بدن را تآمین می کنند ورابطه مستقیم  با تولیددارد.مصرف انرژی زیادبه صورت چربی درزیرپوست ومحوطه بطنی جمع می شود.جمع شدن چربی درمحوطه بطنی موجب دشواری تخم گذاری وپرولاپس مقعد واویدوکت می شود.جوجه های جوان چون پوشش بدنشان کافی نیست ودرحال رشد هستند نیاز بیشتری به انرژی دارند که باید تأمین شود.مواد انرژی زا شامل: ذرت، گندم ،جو،برنج ،ارزن ، سویا  و سبوس می شود.

نکته بسیار مهم طب خانگی بدون احتیاج به دامپزشک :

تجربه شخصی که در رفع  بیماری مرغ و خروس بدست آورده ام

بازدید کننده عزیز اگر مرغ درد می کشد و ناخوش است یک قرص کدئین را خرد کرده و در محلول آب هم می زنید سپس محلول آب را درون سرنگ ریخته و مرغ را گرفته و نوکش را باز می کنید و محلول را درون دهانش ریخته و روزی یک بار به مدت سه روز یا کمتر اعمال شود

اگر مرغ در تنفس مشکل دارد یا نوکش بصورت متوالی باز می شود و زبانش خشک شده یا درون حلقش رفته است اگر مطمئن شدید که نخ ، مو یا چیزی راه تنفسش را مسدود نکرده نصف  پودر کپسول آموکسی سیلین را با مقداری کم ، آب محلول نموده سپس محلول آب را درون سرنگ ریخته و مرغ را گرفته و نوکش را باز می کنید و محلول را درون دهانش ریخته و روزی یک بار به مدت سه روز یا کمتر اعمال شود

اگر مرغ  سرما خورده باشد یا آنفولانزا گرفته باشد قرص سرما خوردگی را خورد کرده و مراحل که گفته شده اعمال شود .

استفاده از سیر و پیاز خواص زیادی دارد که بیماری را از این طیور دور می کند در ضمن مرغ موجودی است که احتیاج به رفت و آمد و فضای آزاد دارد و در ثانی مرغ ها موقعی که در فضای بسته باشند بهم پرخاش می کنند و بیماری زودتر سرایت می کند ولی موقعی که آزاد باشند رفت و آمدشان بیشتر می شود و کمتر به هم برخورد می کنند و بیشتر به فکر پیدا کردن دانه هستند .

اگر این دیدگاه را قبول ندارید پس مطالب پایین تر اصول و بیماری های رایج مرغ خانگی و بیماری های آنها بر اساس دیدگاه دامپزشکان لطفاً نظرتان را در مورد این وب اعمال نمایید.

نکته : اگه جایی برای نگهداری جوجه ها یا مرغ و خروس ندارید پیشنهاد می کنیم اصلاً قید خرید این پرندگان خانگی را بزنید  یا اگر متراژ خانه تان کوچک است یا حتی قفسی برای نگهداری ندارید از خرید و نگهداری منصرف شوید چون نگهداریشان خیلی دردسر دارد و حداقل 3 وعده در روز باید به این موجودات خوراک دهید . امیدوارم اول این مطالب و تصاویر را ببینید اگر توانایی اش را دارید اقدام به خرید نمایید

در ضمن اگه برای اولین بار هست که می خواهید مرغ و جوجه در خانه های شهری نگهداری نمایید پیشنهاد می کنیم حداقل 4 یا 5 تا جوجه و حداکثر 8 تا 10 عدد بیشتر نشود هرگز به جوجه های خریداری شده بعد از چند هفته جوجه جدید اضافه نکنید چون باعث نزاع بین یکدیگر و بیماری همنوع خواری رواج پیدا می کند و انواع بیماری  که در ادامه به آنها می پردازیم در بینشان رواج پیدا می کند .

هیچگاه مرغ ها و جوجه های خانگی را در صورت ارزانی از دست فروشان تهیه نفرمایید زیرا به احتمال زیاد جایی که این پرندگان تولید شده اند به هیچ وجه مورد تایید دامپزشکان بازرس نبوده و جوجه های مریض رو به دست فروشان با قیمت ارزان فروخته و آنها هم در شهر های دیگر با قیمتی وسوسه کننده به شما می فروشند

انتخاب نژادهای تخم گذار

از نظر ظاهری، مرغ تخم گذار، سرحال، قوی پر تحرک و بسیار پرخور است. به تدریج که میزان تخم گذاری زیاد می‌شود، رنگدانه‌های بدن، رو به کاهش میگذارد. جوجه‌های نژاد تخم گذار از 4 تا 6 ماهگی به تخم می‌آیند. به علاوه، جوجه خروس های این نژاد هم زودتر به بازار مصرف می رسند. حدود 18 تا 20 مرغ بومی تخم گذار، می تواند برای یک خانوار 6 نفری، دست کم یک تخم مرغ به ازای هر نفر در روز تولید نماید.

برای شروع کار نگهداری و پرورش مرغ، راه‌های متفاوتی وجود دارد:

 
1- استفاده از مرغ بومی تخم گذار
2- استفاده از تخم مرغ نطفه دار برای جوجه کشی
3- خرید جوجه یکروزه بومی مناسب از مراکز تایید شده
4- خرید جوجه 1 تا 2 ماهه و پرورش آنها (این روش، هرچند از روش های قبلی کمی گران تر است، اما مطمئن تر می‌باشد و برای بار اول پیشنهاد می‌شود)

پرورش جوجه بومی یکروزه 

جوجه‌های یکروزه باید تا چند هفته اول در محلی گرم، نگهداری شوند. این محل معمولاً شامل یک منبع تولید کننده گرما و یک سرپناه می باشد که دمای لازم را برای پرورش جوجه‌ها تأمین و حفظ می کند. منبع تولید کننده گرما ممکن است برقی، گازسوز یا نفتی باشد.
بطور کلی در مورد محل نگهداری جوجه‌ها، با توجه به مناطق مختلف جغرافیایی، باید 4 عامل؛ عایق بندی، تهویه، منبع گرم کننده و منبع خنک کننده مورد توجه قرار گیرد.
دمای محل نگهداری جوجه‌های یکروزه در ابتدا باید حدود32 تا 35 درجه سانتی گراد باشد، با رشد و پردرآوردن، به تدریج نیاز آنها به دمای محیط کاهش می یابد و باید کم کم دما را کاهش داد، تا در 9-7 هفتگی به حدود 22 درجه برسد.

برای رسیدن به رشد مطلوب، دسترسی به غذا در ساعات اولیه ورود جوجه‌ها اهمیت دارد. ماه اول (به ویژه هفته اول)، زمان حساس در زندگی جوجه‌ها محسوب  می‌شود. در روز اول تولد، 12 تا 24 ساعت نباید دان در اختیار جوجه قرار داد، چون باقیمانده زرده در بدن جوجه‌ها، برای تغذیه آنها کافی است. بعد از آن نیز در صورت امکان، 12تا 14 ساعت از آرد ذرت به تنهایی استفاده شود. سپس می توان از غلات یا خوراک های دیگر به صورت آردی (کوبیده شده) استفاده کرد. توصیه می‌شود به هیچ وجه از آرد گندم در هفته اول زندگی جوجه‌ها در جیره غذایی آنها استفاده نشود.
بهتر است تا حد امکان برای قوی و آماده شدن جوجه‌ها برای مراحل بعدی رشد، در2 هفته اول از دان مخصوص جوجه‌ها با سن پایین که توسط شرکت های معتبر ارایه می‌شود و حاوی مکمل ها و ویتامین های لازم می باشد، استفاده کرد. نباید از دانه ی کامل برای جوجه‌ها در هفته اول استفاده کرد. به علاوه باید دقت کرد که در لانه و مسیر حرکت جوجه‌ها دانه سالم ریخته نشده باشد.
مهم ترین مشکل مرغداری بومی درکشور ما، زیاد بودن تعداد تلفات جوجه‌هاست که با انجام برخی اقدامات، می توان تلفات را کاهش داد.

از عوامل مهم تلفات جوجه‌ها می توان بهموارد زیر اشاره کرد:
_ بیماری‌ها، مراجعه نکردن به موقع به دامپزشکی و نزدن واکسن لازم، باعث مرگ و میر جوجه‌ها می‌شود.
_ مراقبت نکردن به موقع و مناسب، از جمله عدم تهیه دان خوری وآب خوری متناسب با تعداد و سن جوجه‌ها، می تواند موجب بروزآسیب های فیزیکی به آنها شود.

دلایل ساخت جایگاه برای مرغها

1- محافظت آنها از باد، برف، باران، نور مستقیم خورشید و تغییرات شدید آب و هوایی
2- کنترل روشنایی و میزان نوردهی
3- جلوگیری از شکار شدن آنها توسط دیگر حیوانات
4- محافظت و کنترل آسان تر جوجه‌ها
5- جلوگیری از تغذیه آنها با غذا و آب های آلوده و کنترل غذا وآبی که به مرغ ها داده می‌شود
7- جمع آوری راحت تر تخم مرغ ها در جایگاه و کاهش آلودگی و شکستگی آنها
8- پیشگیری از گسترش بیماری‌ها.

شرایط جایگاه
1- با توجه به نوع آب وهوا و امکانات روستا، جایگاه مرغ از آجر، سنگ، بلوک سیمانی و… ساخته شود.
2- کف جایگاه باید از زمین بلندتر باشد. جنس کف آن سیمانی بوده و شیب ملایمی داشته باشد تا هم به راحتی شسته شود و هم آب در آن جمع نشود. 3- شیب جایگاه باید به طرف پشت آن باشد.
4- استفاده از کاه و کلش (پوشال) یا خاک اره به قطر 5 تا 15 سانتی متر در بستر جایگاه، (با توجه به فصل و دمای محیط) ضروری می باشد.
5- دیوار و سقف جایگاه باید از موادی ساخته شده باشد که بدون هر گونه شکاف و خلل و فرجی باشد. در صورت امکان، بهتر است سیمان کاری شود.
6- جایگاه نباید در محل بادگیر ساخته شود.
7- جهت جایگاه باید طوری باشد که درب آن، به طرف جنوب بوده و آفتاب داخل آن بتابد.
8- جایگاه مرغ باید طوری ساخته شود که در زمستان گرم و در تابستان خنک باشد.
9- برای مرغ ها چوب خواب در نظر گرفته شود تا در هنگام شب روی آن استراحت کنند.

مقدار فضای لازم 

در جایگاه باید فضای کافی برای مرغ ها فراهم باشد. چنانچه تعداد زیادی مرغ در یک فضای کوچک نگهداری شوند، شروع به نوک زدن همدیگر خواهند کرد و اگر پرنده ای زخمی‌شود مشکل بیش تر شده، «خود خوری» رواج پیدا می کند. جوجه‌ها نسبت به مرغ ها به فضای کم تری نیاز دارند.

فضای مناسب برای جایگاه

 جوجه را تا سن 2 ماهگی می توان در 6 متر مربع (3 در 2 متر) پرورش داد.
متر مربع برای هر 5 مرغ و خروس بالغ کافی است.

احداث فضای باز
در نظر گرفتن فضای باز در محوطه جلوی جایگاه برای مرغ ها لازم است تا بتوانند در آنجا فعالیت کنند و از هوای آزاد استفاده نمایند.
فضای باز باید با توری محصور شده باشد. بهتر است در قسمتی از آن سایه بان ساخته شود تا در روزهای بارانی مرغ ها را محافظت کند. مساحت آن معمولاً 2 برابر مساحت لانه است و برای هر چهار مرغ، 2 متر مربع فضای آزاد لازم است. کاشت بعضی از علوفه مثل جو و شبدر در محل گردش مرغ ها برای استفاده آنان مفید است.

محل استراحت
چون بر حسب غریزه، مرغ ها عادت دارند در جاهای بلند استراحت کنند، نصب چوب خواب در آشیانه بسیار مفید بوده و باعث می‌شود که مرغ ها از نشستن بر روی ظروف آب خوری و دان خوری خودداری کنند. در نتیجه این ظروف کم تر در معرض آلودگی به مدفوع  قرار می گیرند.
ضخامت چوب در حدود 3 سانتی متر،
طول آن به ازای هر مرغ 20 تا 25 سانتی متر
و ارتفاع «برای جوجه‌ها 40 سانتی متر» و «برای مرغ ها، بالغ بر 90 سانتی متر» می باشد.

محل تخم گذاری (لانه)
وجود محل تخم گذاری کافی، باعث افزایش تعداد و حفظ کیفیت تخم مرغ ها می‌شود. همچنین جمع آوری تخم مرغ ها راحت تر شده و آلودگی و شکستگی آنها به حداقل می رسد.
لازم است در یک قسمت جایگاه، محلی برای تخم گذاری مرغ ها در نظر گرفته شود. کف محل تخم گذاری باید پوشال بوده و طوری باشد که جمع آوری تخم ها به راحتی انجام شود.
برای هر 4 تا 6 مرغ تخم گذار، یک لانه برای تخم گذاری در نظر گرفته شود بطوری که هر مرغ به راحتی بتواند داخل لانه شده و از آن خارج گردد. پیشنهاد می‌شود «عرض کف لانه حدود 35 سانتی متر» و «طول آن 35 سانتی متر» در نظر گرفته شود. بهتر است ارتفاع لانه از زمین، حدود 60 سانتی متر باشد. جنس لانه‌ها می تواند فلری یا چوبی باشد. سقف لانه محکم و شیب دار ساخته شود تا از پریدن و نشستن مرغ ها بر روی آن پیشگیری شود.

بهداشت جایگاه
جمع آوری فضولات مرغ ها از جایگاه‌ها، از شیوع بسیاری از بیماری‌ها جلوگیری می کند. پس لازم است هر 7 تا10 روز یک بار، فضولات درون جایگاه‌ها جمع آوری شده،  کف جایگاه تمیز شود و بستر کف جایگاه نیز تعویض گردد.
شستشو و ضدعفونی مداوم وسایل مرغداری را هرگز نباید فراموش کرد. هر 10 روز یک بار باید آب خوری‌ها و دان خوری‌ها را خوب شست  و با مواد مناسب ضد عفونی کرد.
در جایگاه‌هایی که به صورت دوره‌ای در آن مرغ پرورش داده می‌شود، باید بعد از پایان دوره پرورش و خالی شدن آنها، سقف، دیوارها و کف جایگاه را ضدعفونی کرد.

جایگاه‌هایی که به طور دایمی در آنها مرغ نگهداری می‌شود، هر یک ماه تا 45 روز یکبار باید ضد عفونی شوند.
برای ضد عفونی جایگاه می توان از آب آهک 5 درصد (5 کیلو آهک در 100 لیتر آب) و یا محلول‌های ضد عفونی کننده موجود در داروخانه‌های دامپزشکی استفاده کرد. هنگام استفاده از این محلول ها باید به دستور تهیه و مصرف آنها توجه شود.
هرگز به طور مداوم نباید از یک ماده ضد عفونی استفاده کرد. مواد ضد عفونی کننده باید از دسترس کودکان دور نگه داشته شود وحتی در مسیر حرکت ماکیان و دام ها نیز قرار نگیرد.

تغذیه مرغ بومی

کلیه احتیاجات مرغ‌های بومی روستاها، تا حد امکان از همان منابع موجود در روستا یا منطقه تأمین خواهد شد. چنانچه در منطقه، موادی موجود باشد که؛
با انجام فرایندهای ساده (مانند سیلوکردن، خرد کردن و تبدیل کردن)
یا مازاد و ضایعات کارخانه‌هایی که در منطقه وجود دارد (مانند بوجاری و شالیکوبی)
و یا گیاهان غیر مثمر جهت تکمیل دان بتواند مورد استفاده تغذیه مرغ بومی قرار گیرد، در تغذیه آنها گنجانیده خواهد شد. به طور کلی هدف اصلی از جیره غذایی مرغ‌های بومی، استفاده از منابع داخل روستا (بدون استفاده از نهاده‌های دامی وارداتی) می باشد.یکی از خصوصیات برجسته مرغ‌ها بومی عادت داشتن به شرایط تغذیه ای در روستا است. این مرغ‌ها می توانند 30 تا 40 درصد غذای خودشان را از طریق چرای آزاد و بقیه آن را با غذای دستی تأمین کنند.
برای اینکه مرغ بومی تولید خوبی داشته باشد، باید تغذیه مناسب همراه با تأمین نیازهای غذایی انجام گیرد. خوراک مرغ بومی متشکل از ضایعات کشاورزی، اضافه و دور ریز غذای روستاییان، پسچرعلوفه و سبزیجات و جانداران ریز مانند بعضی از کرم ها و حشرات می باشد که می توان با اضافه کردن مقداری مکمل غذایی، کیفیت غذایی آنان را بالا برد.
دانه‌های شکسته و نامرغوب که از بوجاری گندم و جو به دست می‌آیند، سبوس گندم و برنج، تفاله‌های گیاهان زراعی، آشغال سبزی‌ها و گیاهان علوفه‌ای نیز غذای خوبی برای مرغ‌ها هستند.در ضمن نباید فراموش کرد که مرغ‌ها وخروس‌ها باید همیشه بطور یکسان تغذیه شوند. یک مرغ به وزن 1700 گرم، روزانه به 100 تا 110 گرم غذا نیاز دارد. اگر در غذای دستی مرغ به مقدار کافی کلسیم وجود نداشته باشد، در چند روز اول، از کلسیم بدن برای تشکیل تخم مرغ استفاده می کند، ولی بعد از آن پوسته تخم مرغ نازک شده و کم کم تولید تخم مرغ پایین می‌آید.
برای تأمین کلسیم مورد نیاز طیور می توان از پودر استخوان، پودر صدف، خرده‌های سنگ آهک و مواد آهکی دیگر استفاده کرد. در پرورش به صورت چرای آزاد، معمولاً مرغ ها تا حدودی کلسیم مورد نیاز خود را از خاک تأمین می کنند.امروزه غذاهای آماده که توسط شرکت ها ی معتبر خوراک دام و طیور تهیه می شوند و در داروخانه‌های دامپزشکی موجود هستند، تقریباً تمام مواد مورد نیاز ماکیان را دارا می باشند. در صورت نیاز، علاوه برغذاهای رایج در منطقه، مقداری هم از این نوع غذاها و جیره‌های آماده در اختیار طیور قرار دهید. یک جوجه مرغ تا سن یک ماهگی حدود 500 تا 600 گرم دان آماده مصرف می‌کند.جوجه یکروزه، تا 3 ماهگی به پروتیین بیشتری در جیره غذایی نیاز دارد تا بتواند به خوبی رشد کند.در فصل های گرم سال، برای تحریک مرغ ها به خوردن، ضمن دادن غذا در ساعات خنک شبانه روز، می‌توان با افزودن مقداری آب به خوراک، آن را به صورت اُماج در آورد. به ازای هر مرغ 10 تا 15 سانتی متر دان خوری ناودانی و یا 5 سانتی متر دان خوری آویز لازم است.

آب مصرفی مناسب

 طیور به آب تازه و تمیز در تمام اوقات نیاز دارند. 70 درصد بدن مرغ و 65 درصد وزن تخم مرغ از آب تشکیل شده است.در شرایط معمولی هر 4 مرغ در شبانه روز، یک لیتر آب مصرف می کنند. در آب و هوای گرم این مقدار بیشتر می‌شود.در روزهای سرد سال باید مراقب یخ زدن آب خوری‌ها بود و در روزهای گرم برای خنک ماندن آب خوری‌ها، آنها را باید در زیر سایه قرار داد. کمبود آب ممکن است موجب بروز تخم مرغ خوری مرغ‌ها شود. برای هر 50 قطعه مرغ، یک آب خوری کله قندی نیاز است. هر فردی که بتواند از یک چکش و اره استفاده کند، می تواند دان خوری، آب خوری و وسایل لازم دیگر را خود بسازد. با کمی دقت، حوصله و ابتکار می توان لوازم دست ساز را در حد کیفیت لوازم موجود در بازار اما با هزینه کم تر ساخت. البته آب خوری، دان خوری و لوازم مربوط به آن را می توان از مراکز فروش لوازم مرغداری یا داروخانه‌های دامپزشکی نیز تهیه کرد.

بهداشت جایگاه:

جهت حفظ سلامت طیور , داشتن جایگاه یا لانه ای مناسب و بهداشتی , امری بسیار مهم و ضروری است بنابراین در تهیه جایگاه و نگهداری

طیور , باید موارد ذیل را با دقت رعایت کرد.

1 – جهت لانه باید رو به جنوب باشد. تا نور و گرمای خورشید به اندازه کافی به لانه برسد.

2 – برای دور ماندن از رطوبت و آب , باید دقت کرد تا لانه رو به باران نبوده و بالاتر از سطح زمین اطراف احداث شود.

3 – با نصب دریچه در لانه, باید اجازه داد تا تهویه به قدر کافی در داخل لانه صورت گیرد.

4 – مساحت لانه مناسب با تعداد طیور موجود باشد (10 – 8 مرغ در هر متر مربع)

5 – لانه را از جنسی مناسب و به گونه ای ساخت که به راحتی قابل شستشو و ضد عفونی باشد.

6 – باید به نکات گرمایی و سرمایی لانه نیز , توجه کافی داشت بخصوص برای جوجه ها که به این مسئله حساس ترند.

7 – محل گردش طیور نباید مرطوب و لجنی باشد.

8 – جوجه های تازه متولد شده را باید تا مدت حداقل یک ماه از پرندگان بالغ دور نگهداشت.

9 – انواع طیور را نباید بطور یکجا نگهداری کرد. حتی المقدور مرغ, خروس را باید از اردک و غاز جدا کرد.

10 – لانه باید همیشه پاکیزه بوده و هر چند وقت یکبار شستشو و ضد عفون گردد.

11 – با آهک پاشی محوطه گردش و اطراف لانه , باید میکروبها ,انگلها و عوامل آلوده کننده دیگر را نابود کرد.

12 – مرغهای صنعتی را نباید در کنار طیور بومی و محلی نگهداری کرد.

بهداشت تغذیه:

1 – نباید از غداهای ماندهو کپک زده و آلوده , برای تغذیه استفاده کرد.

2 – از آب تمیز و عاری از آلودگی برای آشامیدن طیور استفاده شود.

3 – ظروف غذا و آبخوری باید همیشه تمیز باشند.

4 – از سبزیجات تازه ,برای تغذیه طیور استفاده شود.

5 – بقایای غذایی درون سفره که مورد استفاده طیور قرار می گیرد ,باید عاری از آلودگی باشد.

6 – بقایای لاشه و استخوان مرغهای خریداری شده از بیرون را پس از آب پز نمودن و پختن , برای تغذیه در اختیار طیور قرار دهید و هرگز

آنرا بصورت خام استفاده نکنید.

علائم بیماری که بر روی تاج و پا های ماکیان خانگی نمایان می شود

تاج وریش تاج بی رنگ و چروکیده ( آلودگی انگلی – بیماری های مزمن – تغذیه بد )

تاج سفید و پوسته پوسته و پودری ( قارچ تریکوفیتون گالینه )

طاول و زگیل بروی تاج ( آبله )

 زخم بروی تاج ( در اثر نوک زدن در جنگ خروس ها – کانی بالیسم )

 وجود آماس و ضخیم شدن ریش ( وبا – یکطرفه حاد و دو طرفه مزمن )

 ورم ادماتوزی ریش ( آنفلوآنزای فوق حاد و تماس با آهک )

 تاج رنگ پریده ( معمولا در مرغ هایی که تازه به تخم آمده اند – خونریزی داخلی – کوکسیدیوز حاد )

تاج سیاه ( سرمازدگی – گرما زدگی –پاستورلوز- آنفلوآنزای فوق حاد )

پاها پای رنگ پریده ( سوء تغذیه – کمبود ویتامین A – سن بالا )

پای بد شکل ( SCALY LEG در اثر جرب کنمیدوکوپتنس موتانس )

پای سیاه ( آنفلوآنزای فوق حاد ) پای کلفت شده ( استئو پتروزیس )

 انحراف پا و خمیدگی ها ( پروزیس – ریکتز – SPALY LEG - FIELD RIKETS - واروس – والگوس )

 درمان بیماری های طیور به وسیله مصرف میوه جات

 مصرف انگور بی اشتهایی را از بین می برد و نشاط و تحرک را در ماکیان خانگی افزایش می دهد .

 در مواقعی که عطسه، سرفه و صدای خس از مرغ ها بلند می شود انار دهید

 مصرف بادنجان در خوراک طیور عامل خنک کننده بوده و برای بیماری های روده ای طیور بسیار مفید و کرم کش هم هست

 استفاده از برنج بصورت متوالی در مصرف ماکیان جلوگیری می کند

 از اسهال و لاغری در این موجودات مصرف سیب و خیار باعث می شود که شادابی و تحرک را به طیور ارمغان دهد

 سیب – گلابی و کاهو سم عقرب و رتیل را از بدن طیور دفع می کند

 مصرف پیاز در بیماری های کلیوی و ورم مفید است مصرف سیر از فلج شدن و عفونت های روده در طیور جلوگیری می کند ( نکته بسیار مهم

در مورد مرغ و خروس خانگی اینکه هر خاصیتی که در گیاهان و میوه ها وجود دارد سیر و پیاز یکجا در خود جمع کرده اند پس در برنامه

غذایی این طیور آنها را حذف نکنید )

امیدوارم اطلاعات جدیدی در نگهداری مرغ های خانگی آموخته باشید

هنوز هم دیر نشده نگهداری این موجودات برای کسی که اولین بارش است بسیار سخت و طاقت فرسا است ما تجربه ناموفقی داشتیم با تلفات بسیار

شما بازدید کننده عزیز بدون آگاهی اقدام به خرید پرندگان خانگی ننمایید .